Konuşmayı Seviyorum

Konuşmayı seviyorum çünkü; içimdekiler bir nehir gibi akınca mutlu oluyorum. Her şeyi anlatınca yüklerim bir bir sırtımdan düşüyor. Şiştikçe yükselen balon gibi hissediyorum :D

Havalara yükseldikçe daha çok rahatlıyorum. Sizlere de oluyor mu bilmiyorum ama, bazen aklımdaki düşünceler baskın çıkıyor. Yani nasıl desem düşündüklerim konuştuklarımdan önde gidiyor. Başka bir boyutta gibi oluyorum. Ortam bile gözümün önünde değişiyor. Sanırım belirsizlik, kararsızlık, aklımdaki sorular hepsi işte içiçe giriyor. O yüzden ben de anlatacaklarımı bilemiyorum. Ayyy neyse anladınız sanırsam işte :D Teşekkür ederim sevgiler...