Siz olsaydınız ne yapardınız?

Her zaman iyimser baktım hayata. Hep yeniden başladım. Düştüm bir daha kalktım. Yaralarımı sardım. Bu yaralar iz bıraktı tabi ki. Buna rağmen "bir gün birileri verecek hakkımı" dedim. Ölüm hak ise miras helal derler ya, o helal kısmından hiç nasiplenemedim ben. 12 yaşımdan beri yetim büyüdüm. 2 Kardeşim ve Annem için; anneannem, dedem, dayım, amcam, halama karşı hep savaştım. Hiç biri destek vermedi. Maddi olarak destek zaten yoktu, manevi destek bile vermediler. Hep çıkarları doğrultusun da davrandılar. Halam "öküz öldü ortaklık bitti" demiş. Amcalarımın umurunda bile değildik. Babamın da hakkı olan ev ve iş yerini amcalarım kullanıyor. Halimizi, durumumuzu bildikleri halde, ses dahi çıkarmıyorlar. Babam vefat edeli 17 sene oldu. Ben, kız kardeşim evlendi. Sıra da erkek kardeşim var nasipse. Çeyizimizde bir kaşık kadar yardımları olmadı.

Annem tarafım ise yıllarca, benim çırpınışlarıma rağmen annemi sömürdüler. Sonrasın da dedem vefat etti. Annem hakkı olan yerleri kardeşinden bir türlü alamıyor. Kanuna göre mirasçıların rızası olmadan yer satışı yok. Yetim hakkı ile annemin hakkını kullanmaya devam ediyorlar. Beni en çok üzen anneannem dayımın tarafını tutuyor.

Evlendim, kayınvalidem büyük oğluna ev yaptı. Elektrik, su, mutfak masraflarını da onlar karşılıyor. İşleri de aldı yürüdü, evler, arabalar aldılar. (Çalışana Allah versin) Biz kirada kaldık. Herkesin keyfi yerinde. Buna rağmen evlendikten sonra eşimin ailesi tarafından çok üzüldüm, çok sıkıntı çektim. Hala da sıkıntılarımız oluyor.

Şimdi bunlar haram mı? helal mi? Bana siz söyleyin.

Bu düşünceleri kafamdan atamıyorum bir türlü. Sinirlerime hakim olamıyorum. Bol bol dua ediyorum. Rabbim sabır ver.

Siz olsanız ne yaparsınız bana bir akıl verin ?